در خلوتـــگاه | بهمن ۱۳۸۵


	پرواز بی فرود هيچ نمی دانستم آنکه در بين ماست٬ آنکه با ماست٬ از ما نيست... هيچ نمی دانستم آنکه معصومانه می خندد و زيباتر می نگرد٬ از اينجا نيست... هيچ نمی دانستم آنکه آرامتر می رود٬ از همه جلوتر است... هيچ نمی دانستم آنکه با همگان خوب تر است٬ سوگلی تو٬ محبوب هميشگی توست... ایکاش می دانستم آن همدم خوش قلب٬ همان گل بهشتی توست... ايکاش می دانستم آن خنده معصومانه٬ تحفه آسمانی توست... ايکاش می دانستم دوست من٬ با تو دوست تر است... ايکاش می دانستم آن قلب کوچک٬ مسکن پر مهر و عطوفت توست... خدايا! علی من با توست. در کنار توست. به تو می سپارمش... امانت تو اينک در دست توست! ما نيز از تو ايم٬ با تو خواهيم شد... همه با هم٬ در کنار تو٬ به عشق تو٬ تا ابد... \|+\| نوشته شده توسط کاوه در دوشنبه ۲۳ بهمن ۱۳۸۵ \|